امکان رسیدن به سرعت‌های فرانوری توسط ساز و کار ماشین وارپ یا پیشرانش پیچش فضا-زمان برای نخستین بار در سال ۱۹۹۴ توسط فیزیکدانی به نام میگوئل آلکوبیر مطرح شد و برای همین هم به این پیشرانش، پیشرانش آلکوبیر هم گفته می‌شود، آلکوبیر با استفاده از معادلات انیشتین در نسبیت عام نشان داد که با ایجاد موج ویژه ای در ساختار فضا-زمان می توان یک سفینه فضایی را همانند یک موج سوار کیهانی، سوار موج مزبور کرد و آن را حتی به سرعت‌های فرانوری رساند.
بدین ترتیب این موج سوار کیهانی عملا در حوزه‌ای حباب مانند از فضا-زمان موسوم به «حباب پیچشی» قرار گرفته و این حباب فضا-زمانی به واسطه انبساط فضا-زمان در پشت حباب و انقباض آن در جلوی حباب با سرعت فوق العاده زیادی به سوی جلو رانده می‌شود و به همراه خود، سفینه فضایی را نیز به جلو می‌راند.
اگرچه این تکنولوژی در حد ایده است اما گام بلندی در راستای شکست زمان و رسیدن به سرعت نور است.
