دانشمندان بر این باور بودند که کهکشان های مارپیچی، که از برخوردها و ادغام ها به وجود می آیند، مدت ها پس از انفجار بزرگ شکل گرفته اند .
مطالعه جدید، بر اساس داده‌های تلسکوپ جیمز وب، نشان می‌دهد که کهکشان‌های مارپیچی در جهان اولیه وجود داشته‌اند .
علاوه بر برخوردها و ادغام ها، باید نیروهای دیگری نیز در شکل گیری این کهکشان ها نقش داشته باشند .
محققان با استفاده از داده‌های تلسکوپ فضایی جیمز وب دریافتند کهکشان‌های مارپیچی مانند کهکشان راه شیری در جهان بدوی بیش از آنچه قبلا تصور می‌شد گسترده‌اند، و این باور رایج را که کهکشان‌های مارپیچی محصول برخورد و ادغام کهکشان‌ها در طول زمان هستند، به چالش می‌کشد.
دانشمندان با استفاده از داده‌های Early Evolution Survey of the Universe، تعداد 873 کهکشان را با جرم بیشتر از 10 میلیارد خورشید و با مقادیر انتقال به سرخ از z = 0.5 تا z = 4 تجزیه و تحلیل کردند. این محدوده کهکشان‌هایی بین 5 تا 12 میلیارد را نشان می‌دهد. یعنی از جهان بدوی تا دوران مدرن.
دانشمندان ۲۱۶ کهکشان را به‌عنوان کهکشان مارپیچی طبقه‌بندی کردند و به اتفاق آرا ۱۰۸ کهکشان را به‌عنوان کهکشان‌های مارپیچی شناسایی کردند.اگرچه کهکشان‌های مارپیچی در جهان اولیه نادر هستند، نتایج نشان می‌دهد که حدود یک پنجم کهکشان‌ها در انتقال به سرخ z=3 کهکشان‌های مارپیچی هستند و این نشان می‌دهد که این کهکشان‌ها آنها در کمتر از 2 میلیارد سال پس از انفجار بزرگ به شکل دیسکی خود تکامل یافتند، دوره کوتاهی که در آن ادغام و برخورد نمی توانست تنها علت شکل گیری آنها باشد.
این اکتشافات سوالاتی را در مورد عوامل تشکیل این کهکشان های اولیه ایجاد می کند.در حالی که برخوردها هنوز مهم هستند، فرآیندهای دیگری نیز وجود دارند که نقش مهمی ایفا کردند. انتظار می رود داده های تلسکوپ جیمز وب جزئیات بیشتری در مورد چگونگی تکامل این کهکشان های اولیه و دلایل وجود کهکشان های مارپیچی در جهان در اختیار قرار دهد.
